زمینه و اهداف: مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)، عامل به وجود آورنده پاراتوبرکلوزیس است که به عنوان بیماری یون نیز نامیده می شود و علت ضررهای اقتصادی جبران ناپذیر در صنعت دامپروری به حساب می آید. جهت تشخیص آلودگی به پاراتوبرکلوزیس، الیزای غیرمستقیم به عنوان یک روش ساده با حساسیت و ویژگی بالا بیشتر مورد توجه بوده است. از این رو هدف از این مطالعه طراحی یک سیستم الیزای غیرمستقیم جهت تشخیص بیماری پاراتوبرکلوزیس می باشد.مواد و روش کار: تعداد 100 نمونه سرم از 10 گله در سال 1394 در استان های تهران و البرز که پاراتوبرکلوزیس توسط کشت در آن ها به اثبات رسیده با کیت استاندارد مورد مطالعه قرار گرفت و سیستم داخلی مطابق کیت استاندارد طراحی گردید. جهت طراحی سیستم الیزا با استفاده از پادگن های ترشحی، سرم مثبت و منفی واقعی پلیت متقاطع تیتراسیون انجام گرفت. جهت تعیین حد آستانه از نتایج کیت خارجی به عنوان استاندارد طلایی استفاده شد.یافته ها: با در نظر گرفتن نتایج (15 نمونه مثبت و 85 نمونه منفی) در ارزیابی های کیت تجاری، بهترین غلظت پادگن و رقت پادتن در سیستم طراحی شده به ترتیب 1.2 میکروگرم و 1.100 به ترتیب در هر چاهک ارزیابی شد. علاوه بر این، میزان حد آستانه برابر با 0.44 مشخص گردید. حساسیت و ویژگی به ترتیب 100 و 70 درصد ارزیابی شد.نتیجه گیری: پادگن های ترشحی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس حساسیت لازم را جهت تشخیص بیماری ایجاد می کنند، اما تشخیص باکتری از مدفوع در مراحل اولیه بیماری، مشکل است. بنابراین با استفاده از الیزای غیرمستقیم طراحی شده می توان پادتن را در مراحل اولیه بیماری ردیابی کرد.

زمینه مطالعه: بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی آنتریت گرنولوماتوزی مزمن در نشخوارکنندگان با عامل مسبب مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP) است. به نظر می رسد شناسایی آنتی ژن های پیکره ای این باکتری می تواند جهت طراحی واکسن، تشخیص بیماری و مطالعه پاتوژنز این بیماری مفید باشد.هدف: شناسایی پروتئین های پیکره باکتری به عنوان آنتی ژن اصلی جهت شناخت بهتر عملکرد باکتری حائز اهمیت است.روش کار: در این تحقیق از سویه استاندارد III-V مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس  (MAP)نمونه حاصل از کشت میکروبی پس از استخراج DNA و انجام عملیات PCR جهت ثبوت و تائید باکتری روی ژل آگارز برده شد و میزان پروتئین های تصفیه شده در مایه صاف شده حاصل از محیط کشت میکروبی و همچنین عصاره باکتریایی تعیین مقدار گردیدند. از سوی دیگر الگوی پروتئین های حاصله با استفاده از SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: الکتروفورز حکایت از حضور آنتی ژن های پروتیئین در محدوده وزن ملکولی 19-100 KDa دارد.نتیجه گیری نهایی: آنتی ژن های تخلیص شده در این مطالعه می تواند جهت انجام مطالعات بیشتر و تولید احتمالی واکسن علیه پاراتوبرکلوزیس مورد استفاده قرار گیرد.

مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (Map) عامل بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس است که با اسهال غیرقابل درمان، کاهش وزن و کاهش تولید مشخص می شود. به سبب شیوع بالا در گله های گاو شیری، Map خسارات زیادی را به صنایع مرتبط با دامپروری وارد می کند. احتمال دارد Map در برخی از بیماری ها مانند بیماری کرون در انسان نیز نقش داشته باشد. اولین گام در کنترل بیماری یون، شناسایی حیوانات بیمار تحت بالینی است. برای ارزیابی وضعیت آلودگی Map در استان کرمان، از سه روش کشت، واکنش PCR و nested PCR روی نمونه های مدفوع استفاده شد. سویه جدایه های شناسایی شده Map نیز تعیین گردید. این مطالعه اولین گزارش در مورد شناسایی Map در گله های گاو شیری در جنوب شرق ایران است. مقایسه روش های استفاده شده در این مطالعه نشان داد روش Nested PCR برای شناسایی Map توان بالاتری دارد. تمامی جدایه های شناسایی شده در این مطالعه مربوط به سویه گاوی بودند. با توجه به امکان انتقال Map از طریق شیر حیوانات آلوده به انسان، بایستی معیارهای بسیار دقیق برای کنترل بیماری یون در نظر گرفته شود تا احتمال انتقال آلودگی به انسان به حداقل برسد. بر خلاف سل گاوی، به بیماری یون توجه کمتری شده است، بنابراین در نظر گرفتن استانداردهای شدیدتر برای مقابله با مشکلات احتمالی اقتصادی و بهداشتی حاصل از این بیماری ضروری به نظر می رسد. از نتایج مطالعه حاضر می توان برای طرح ریزی تحقیقات آینده و اتخاذ تصمیمات مدیریتی مناسب در موضوع Map استفاده کرد.

مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis: MAP) یک باکتری بسیار کند رشد است که به عنوان عامل بیماری یون، هزینه های سنگینی را به صنایع مرتبط با دامداری تحمیل می کند. با توجه به علائم بالینی و آسیب شناسی مشابه در بیماری های یون و کرون، احتمال می رود MAP در بروز و پیشرفت کرون نقش داشته باشد. از این رو امکان انتقال MAP از طریق شیر موجب ایجاد نگرانی های زیادی شده است. برای بررسی وضعیت آلودگی به MAP در نمونه های شیر خام و پاستوریزه در استان کرمان از سه روش تشخیص شامل کشت، IS900 PCR و IS900 nested PCR استفاده شد. نتایج نشان داد آلودگی به MAP در شیر خام تولیدی در گله های مورد مطالعه نسبتاً زیاد بود؛ به نحوی که میزان موارد مثبت در روش کشت، PCR و nested PCR به ترتیب 38/4، 16/9 و 55/13 درصد برآورد شد. میزان آلودگی در نمونه های شیر پاستوریزه نیز در روش کشت، PCR و nested PCR به ترتیب 12/1، 93/3 و 18/6 درصد به دست آمد. . مقایسه روش های مورد استفاده در مطالعه حاضر توانایی بیشتر nested PCR را برای تشخیص آلودگی MAP نشان داد. بالا بودن سطح آلودگی در شیر خام از یک سو و مقاومت نسبتاً بالای این باکتری به تیمارهای حرارتی از سوی دیگر در کنار ویژگی درون سلولی بودن آن، موجب بقای بیشتر این باکتری به ویژه در جریان پاستوریزه کردن شیر می گردد. لذا ضروری است محققین بهداشت مواد غذایی نسبت به آلودگی شیر به این باکتری توجه بیشتری داشته باشند.

بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی التهاب روده شدید، مزمن و پیش رونده در نشخوارکنندگان با عامل مسبب مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس می باشد که خسارات اقتصادی فراوانی به صنعت دامپروری به ویژه گاوداری های شیری وارد می کند. از سوی دیگر آن را عامل ایجاد کننده بیماری کرون در انسان می شناسند. این مطالعه با هدف آنالیز فیلوژنتیک مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس جداشده از گاوداری های استان تهران انجام گردید. در این مطالعه از تعداد 100 نمونه مدفوع گاوهای مشکوک به بیماری یون، استخراج DNA انجام شد سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن IS900 واکنش Nested PCR صورت گرفت و از موارد مثبت جدا شده، 14 نمونه به طور تصادفی برای توالی یابی به شرکت ماکروژن کره ارسال گردید. در این مطالعه در مجموع 28 نمونه از 100 نمونه مدفوعی از نظر وجود باکتری مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس مثبت بود. بعد از توالی یابی نمونه های مثبت ملاحظه گردید که بیش از 99 درصد با توالی های موجود در بانک ژن شباهت وجود دارد. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سویه هایKJ629114  و AE016958 بیشترین شباهت و سویه CP000325 بیشترین تفاوت را با جدایه های حاصل از این مطالعه در ژن GyrA دارند. در مورد ژنGyrB  نیز بیشترین شباهت مربوط به سویه های AE016985، CP005928 و CP009614 و بیشترین تفاوت هم مربوط به سویه GU143884 می باشد. نتایج مطالعه نشان داد که تکنیک Nested PCR می تواند روش ارزشمندی برای شناسایی مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در حیوانات باشد.

مقدمه و هدف: پاراتوبرکلوزیس توسط Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis بیشتر در نشخوارکنندگان ایجاد می گردد. این بیماری با اسهال درمان ناپذیر و لاغری مفرط پیشرونده همراه می باشد. تغییر پذیری ژنوم این باکتری سبب می شود که شناسایی سویه های آن در زمینه تشخیص، اپیدمیولوژی و سازماندهی سیاست های پیشگیری و کنترل بیماری، نقش راهبردی داشته باشد. روش کار: به منظور بهبود دانش موجود از ساختار جمعیت بومی این باکتری و در جستجوی جدایه های گوسفندی آن، در مجموع 30 جدایه از آرشیو باکتری های مؤسسه رازی از میزبان های گاو، گوسفند و بز مناطق مختلف ایران، تجدید کشت شدند تا ماده ژنتیکی مورد نیاز برای اجرای تحقیق فراهم گردد. وجود مارکرهای ژنتیکی IS900 و IS1311 با استفاده از پروتکل های وابسته به PCR بررسی و پس از آن با استفاده از آنزیم های اندونوکلئاز Alu I و Hinf I و اعمال پروتکل IS900 & IS1311 PCR-REA تیپ جدایه های مورد بررسی تعیین گردید. نتایج: ژنوم همه جدایه های تحت آزمایش واجد مارکرهای IS900 و IS1311 بودند ضمن آنکه هر دو پروتکل بکار رفته IS900 & IS1311 PCR-REA بصورت همخوان هویت همه 30 جدایه تحت آزمون را تیپ گاوی این باکتری (cattle type) نشان دادند. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن تنوع جغرافیایی صادر کنندگان دام به ایران و فقدان گزارشات وجود بیماری در نژادهای بومی، فعالیت انحصاری سویه های تیپ گاوی در ایران امروز، عجیب بنظر می رسد و تحقیقات بیشتری را می طلبد زیرا یافته های این تحقیقات می تواند پیامد های مهم اپیدمیولوژیک در ارتباط با پیشگیری و کنترل بیماری در ایران بدنبال داشته باشد.

مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)یک باکتری بسیار کند رشدی است که به عنوان عامل بیماری یون مطرح می باشد. این بیماری خسارت های اقتصادی فراوانی به صنعت دامپروری به خصوص گاوداری های شیری در سراسر دنیا وارد می کند. با توجه به علائم بالینی و آسیب شناسی مشابه در بیماری یون و کرون، احتمال می رود این باکتری در بروز و پیشرفت بیماری کرون نقش داشته باشد، از این رو امکان انتقال MAPاز طریق شیر موجب ایجاد نگرانی های زیادی شده است. لذا تشخیص صحیح این باکتری با حساسیت و ویژگی بالا نظیر روش های برپایه مولکولی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بررسی توالی ژن apa در پایگاه داده ایNCBI نشان می دهد که دارای درصد بالایی از بازهای سیتوزین و گوانین یا GC می باشد. این امر منجر به اختلال در تکثیر این ژن در طی سیکلPCR می گردد. ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻏﻨﻲ ﺍﺯ GC به ﻋﻠﺖ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮﻱ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺳﻨﺠﺎﻕﺳﺮﻱ ﻳﺎ ﺣﻠﻘﻮﻱ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪﻱ ﺍﻟﮕﻮ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. مطالعه ی ﺣﺎﺿﺮ ﺑا هدف ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ژن apa ﺑﺎ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ غلظت دی متیل سولفوکساید (DMSO) ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭﺁﻣﺪ. ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺑﻴﻮﺍﻧﻔﻮﺭﻣﺎﺗﻴﻚ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻭﺿﻌﻴﺖ GC ﻭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪﻱ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ، توسط CpG Plotو Mfold انجام ﮔﺮدید. در نهایت طبق طراحی PCR غلظت 3 میکرولیتر DMSO بدون حضور باندهای غیر اختصاصی و با دمای اتصال 55 درجه سانتی گراد ژن apa تکثیر گردید. نتایج این مطالعه نشان داد، تکثیر ژن apa در شرایط عدم حضور DMSO امکان پذیر نبود و اضافه کردن این ماده سبب بهبود تکثیر این ژن گردید

مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس عامل بیماری یون است که یک بیماری مزمن غیرقابل درمان در تمامی نشخوارکنندگان می باشد و از نظر اقتصادی حائز اهمیت می باشد. در این پژوهش با مراجعه به یازده گاوداری شیری سنتی شیری در منطقه مغان دام های موجود به دقت از نظر علائم بیماری یون و تاریخچه مورد بررسی قرار گرفتند و 86 نمونه مدفوعی اخذ گردید. نمونه ها ابتدا به روش مشاهده مستقیم میکروسکوپی آزمایش شدند. سپس به صورت تصادفی 20 نمونه از موارد مثبت و 10 نمونه از موارد منفی در آزمایش مستقیم میکروسکوپی انتخاب و بعد از نمونه گیری شیر از دام های مربوطه، به وسیله آزمایش PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمایش مشاهده میکروسکوپیکی از مجموع 86 نمونه تعداد 51 (59%) نمونه مثبت و 35 (41%) نمونه منفی تشخیص داده شدند. همچنین از 20 نمونه مثبت تعداد 19 (95%) مورد و از 10 نمونه منفی، 3 (30%) مورد در PCR نتیجه مثبت نشان دادند. نتایج حاصله بیانگر ارتباط مستقیم بین آلودگی مدفوع و شیر در دام های عفونی است. همچنین با در نظر همبستگی نتایج آزمایش مشاهده میکروسکوپیکی نمونه مدفوع و PCR  در نمونه شیر، می توان از آزمایش میکروسکوپیکی به عنوان ارزیابی اولیه برای تعیین آلودگی شیر به مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس استفاده نمود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر که نشان دهنده آلودگی بالای شیر با مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس می باشد و با توجه به ارتباط احتمالی این باکتری با بیماری کرون انسان، لزوم توجه بیشتر در این مورد احساس می شود.

پروتئین های شوک حرارتی (HSPs) در نقش کمک ایمنی باعث افزایش توان پاسخ دستگاه ایمنی ذاتی و اختصاصی بدن نسبت به آنتی ژن های مختلف به خصوص آنتی ژن های توموری و آنتی ژن های عوامل عفونی مختلف می شوند. بخش C ترمینال پروتئین شوک حرارتی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در کنار آنتی ژن های پروتئینی ساختاری قدرتمند برای تحریک پاسخ های ایمنی فراهم می آورد. در مورد پروتئین شوک حرارتی 70 متعلق به گونه پاراتوبرکلوزیس و نقش آن در تحریک سیستم ایمنی مطالعات چندانی صورت نگرفته است، اما به نظر می رسد در ساختار واکسن DNA هم چون توبرکلوزیس از توانایی های بالایی برخوردار باشد. در این مطالعه پلاسمید اوکاریوتی pEGFP-N1 حاوی قسمت C ترمینال پروتئین شوک حرارتی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس طراحی و ساخته شد. در این پلاسمید از ژن پروتئین سبز درخشان در کنار ژن هدف برای تایید بیان و بررسی کارایی پلاسمید استفاده گردید. صحت توالی نوکلئوتیدی قطعه همسان سازی شده در پلاسمید مزبور با روش تعیین توالی مشخص شد.همچنین بیان پروتئین حاصل از پلاسمید طراحی شده در کشت سلول COS-7 با رونوشت برداری معکوس به اثبات رسید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که پلاسمید بیان شونده اوکاریوتی pEGFP-N1 حاوی قطعه C ترمینال ژن پروتئین شوک حرارتی مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس به خوبی قابلیت بیان در کشت سلول  COS-7را دارد. این پلاسمید را می توان به عنوان یک محمل در تهیه واکسن های DNA واجد قطعه C ترمینال پروتئین شوک حرارتی 70 مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس به کار برد.

بیماری یون از جمله عفونت های مزمن باکتریایی در نشخوارکنندگان میباشد که با توجه به اسهال شدید و طولانی مدتی که ایجاد می کند، باعث تحلیل رفتن بدن دام می شود. هدف از این مطالعه، بررسی عیار سرمی آنتی بادی ضد مایکوباکتریوم اویوم زیرگونهپاراتوبرکلوزیس (عامل بیماری یون) به روش الایزا و برآورد میزان آلودگی به عامل مذکور در گاوهای شیری مجتمع دامپروری کشت و صنعت مغان بود. در این مطالعه از تعداد 738 رأس گاو شیری بالغ در مجتمع کشت و صنعت و دامپروری مغان که به طور تصادفی انتخاب شدند، خون-گیری شده و نمونه های سرمی در آزمایشگاه به روش الایزا بررسی شدند. مطالعه حاضر نشان داد از تعداد 738 رأس گاو مورد آزمایش، 58 رأس دارای عیار سرمی علیه مایکوباکتریوم اویوم زیرگونهپاراتوبرکلوزیس با درصد S/P بیشتر از 60 درصد بودند (میزان شیوع 86/7 درصد) که 25 رأس مثبت (با درصد S/P بیشتر از 70 درصد) و 33 رأس مشکوک (با درصد S/P بیشتر از 60 تا 70 درصد) بودند. به دلیل این که چهره بیماری یون اغلب تحت بالینی بوده و دام در ظاهر سالم به نظر می رسد، به سبب دفع میکروب در مدفوع و ترشحات بدن خود بقیه گله را نیز آلوده می کند. بنابراین، انجام آزمون های غربالگری دوره ای در گله و همچنین تست دام های تازه وارد در کنار سایر اقدامات پیشگیرانه اکیداً توصیه می شود.